W I wojnę światową (zwaną „wielką wojną”) były zaangażowane niemal wszystkie liczące się państwa świata wraz z ich koloniami. Pojawiły się też nowe sposoby walki.
Specyfika działań wojennych
– po niepowodzeniu planu Blitzkriegu – od 1916 wojna na wyczerpanie (obie strony nie miały siły przełamać oporu przeciwnika, ale mogły zadawać mu ciągle jak największe straty, nawet bez doraźnych korzyści militarnych)
– wojna pozycyjna – długotrwałe utrzymywane rozległych linii okopów (rozdzielonych wąskim pasem „ziemi niczyjej”), krwawe wyniszczające bitwy bez zmiany sytuacji na froncie (np. Verdun II-XII 1916)
– nieograniczona wojna podwodna – atakowanie przez niemieckie U-booty także statków cywilnych; zatopienie amerykańskiego statku „Lusitania” było jedną z przyczyn włączenia się USA do wojny (1917, po stronie Ententy)
– wojna totalna (wykorzystanie wszelkich sił, łącznie z cywilnymi)
– bitwy z udziałem setek tysięcy żołnierzy (np. bitwa nad Marną 1914 – 1,9 mln wojsk Ententy, 1,2 mln Niemców!)
Zasięg i charakter wojny uzasadnia określenie „wielka wojna” lub „wojna światowa”.
Nowe środki techniczne
– gazy bojowe (pierwszy raz – Niemcy, 1914 bitwa pod Ypres)
– czołgi (Wielka Brytania, 1916 bitwa nad Sommą)
– szerokie użycie lotnictwa (sterowce zwiadowcze oraz samoloty zwiadowcze, myśliwskie i bombowe, atak dużymi formacjami)
– miotacze ognia, karabiny maszynowe i moździerze
– okręty podwodne (niem. „U-booty”)
[podstawa programowa gimnazjum: 37.2]